“Verjonging in de eerstelijnszorg is essentieel en Ayurveda-afgestudeerden kunnen enorm bijdragen aan deze verjonging als ze goed zijn opgeleid” | Fotocredit: K. MURALI KUMAR

De praktijk lijkt voor de meeste Ayurveda-afgestudeerden geen haalbare carrièremogelijkheid te zijn. Voor een paar idealisten die deze optie overwegen, zijn er veel beproevingen die voor ons liggen. Ondanks reclamecampagnes om Ayurveda, Yoga, Unani, Siddha en Homeopathie (AYUSH) te promoten, is het een feit dat er een gebrek aan vertrouwen is in deze systemen. Om begrijpelijke redenen is Ayurveda voor veel mensen niet het favoriete medische systeem. “(Zelfs) Ayurveda-beoefenaars lijken het niet volledig te vertrouwen”, merkte premier Narendra Modi op in zijn toespraak op het Zesde Wereld Ayurveda-congres in november 2014.

Een scepsis die gefundeerd is

Er is een wijdverspreide scepsis in de hoofden van het publiek over de juistheid van ayurvedische theorieën en de vruchtbaarheid van haar praktijken. Deze scepsis is niet geheel ongegrond. Het ayurvedische establishment kon de intellectuele en wetenschappelijke vooruitgang van die tijd niet bijhouden. Archaïsche theorieën die argwaan kunnen wekken in de hoofden van opgeleide patiënten, worden verspreid als geavanceerde dogma’s. De behandelingen zijn ontworpen om te ontsnappen aan direct experimenteel onderzoek vanwege hun veronderstelde wortels in dergelijke theorieën. Wanneer theorieën gemystificeerd zijn, wordt het vrij eenvoudig om ze te gebruiken om de vereisten voor experimentele verificatie van praktijken te minimaliseren. Een van de belangrijkste redenen voor gebrek aan vertrouwen in Ayurveda is dus de verminderde kwaliteit ervan op basis van bewijs.

Dat ayurvedische behandelingen langzaam genezen, is een andere veel voorkomende mening die het publieke imago van ayurveda kenmerkt. Ook dit standpunt verdient een grondige studie.

De nadruk van Ayurveda ligt op het voordeel voor de patiënt en niet alleen op de bevrediging van de patiënt. Het daadwerkelijke voordeel voor de patiënt zou langdurig zijn, in tegenstelling tot de bevrediging van de patiënt die tijdelijk is. De duurzaamheid van behandelingen vereist een geleidelijke overgang van ziekte naar welzijn. Plotselinge verlichting wordt als oppervlakkig en tijdelijk beschouwd. Er is tegenwoordig genoeg materiaal in de medische literatuur om de voorzichtigheid van deze benadering te rechtvaardigen – althans in principe. De populaire mening dat ayurvedische behandelingen langzaam genezen, is daarom een ​​halve waarheid. Het kan worden gecorrigeerd door passende voorlichting aan de patiënt.

De beproeving van een beoefenaar

Een beginner die het rijk van de ayurvedische praktijk betreedt, zou worden begroet met deze moeilijke realiteit van de publieke perceptie. Alsof dat nog niet genoeg was, zou hij al snel ontdekken dat wat hem tijdens zijn universitaire opleiding genereus was overhandigd, een enorme hoeveelheid oude medische wijsheid is, waarvan slechts een deel praktisch bruikbaar is. Aangezien Ayurveda geen levendig ecosysteem van wetenschap en onderzoek heeft, moet de arme beoefenaar op zichzelf vertrouwen om behandelingen en benaderingen te ontdekken die echt werken. Het scheiden van bruikbare onderdelen van verouderde onderdelen vereist eerdere ervaring, kennis van praktische trends en natuurlijk gezond verstand. Het proces omvat veel vallen en opstaan ​​met patiënten en leidt voorspelbaar tot een aantasting van de reputatie van de arts.

De beproeving van de beoefenaar houdt daar niet op. Als je eenmaal een globaal begrip hebt van de omstandigheden waarin de behandelingen waarschijnlijk zullen werken, zou het duidelijk worden dat Ayurveda alleen veilig en effectief kan worden gebruikt bij ongeveer 60% tot 70% van de eerstelijnsziekten. Voor de rest zou het belang van de patiënt vereisen dat Ayurveda wordt aangevuld met moderne geneeskunde. De meeste staten verbieden ayurvedische afgestudeerden om moderne geneeskunde te beoefenen, met als gevolg dat de beoefenaar opnieuw kreupel wordt. Minder stappen in zijn kliniek zou het trieste gevolg zijn. In dit stadium blijven de dankbaarheid van trouwe patiënten en enkele ongebruikelijke genezingen de enige motivaties die hem als beoefenaar in leven houden.

Zelfs als een gewetensvolle ayurvedische arts met al deze moeilijkheden worstelt, hebben beoefenaars die hun toevlucht nemen tot gimmicks en reclame een velddag. Met behulp van reguliere columns in kranten, tv-shows en sociale-mediasites bedriegen ze goedgelovige patiënten. Het onwillige advies van fatsoenlijke ayurvedische artsen wordt vaak overstemd door de kakofonie van verheven claims van deze charlatans. Door gimmicks zoals “Ayurvedische astrologie” te ondersteunen, steunt het AYUSH-establishment impliciet ook hun “kwakzalverij”.

Focus op eerstelijnszorg

De ontwikkeling van een passend beleid kan veel van deze problemen oplossen waarmee goedbedoelende ayurvedische beoefenaars worden geconfronteerd. Huisartsen worden een bedreigde diersoort in het Indiase gezondheidszorgsysteem. De verjonging van de eerstelijnszorg is een conditio sine qua non als een land de gezondheid van zijn burgers wil waarborgen. Ayurveda-afgestudeerden kunnen enorm bijdragen aan deze verjonging als ze goed zijn opgeleid.

Een goede opleiding van ayurvedische afgestudeerden om van hen goede huisartsen te maken, omvat twee voorbereidende oefeningen. Ten eerste, krachtige, op feiten gebaseerde evaluatie van ayurvedische theorieën en praktijken om het bruikbare van het verouderde te onderscheiden; en ten tweede een statutair besluit dat Ayurveda-afgestudeerden machtigt om moderne geneeskunde te beoefenen in vastgestelde eerstelijnszorggebieden. Dit zijn twee hervormingen die zouden helpen een personeelsbestand te creëren dat effectief kan functioneren om te voldoen aan de primaire gezondheidszorgbehoeften van zowel stedelijk als landelijk India. Ayurveda, wetenschap en algemeen welzijn zijn er allemaal bij gebaat. Wat nodig is, is oprechtheid, rechtschapenheid en een beetje avonturisme van de kant van de belanghebbenden.

GL Krishna is een ayurvedische arts. Hij is een Homi Bhabha Fellow en ook een Visiting Scholar aan het Indian Institute of Science, Bengaluru. E-mail: krishnagl@iisc.ac.in