Ik ben zes jaar geleden gestopt met drinken. Er zijn veel dingen die ik niet mis: katers, lege rekeningen, kotsen in de metro.

Dan zijn er dingen die ik mis: de louche pracht van een duik, de oppervlakkige glamour van een cocktailbar en het relatieve gemak waarmee ik nieuwe mensen kon ontmoeten en nieuwe vrienden kon maken. Ik mis ook de serendipiteit, spontaniteit en eigenzinnige karakters die een nacht van bar naar bar kruipen soms bood.

Gelukkig voor mij, een nieuwe generatie alcoholvrije repen, dans feesten en ““super nieuwsgierige” evenementen zijn de afgelopen jaren ontstaan. Ze reageren op millennials en zoomt die minder drinken en op zoek zijn naar een alternatief nachtleven dat niet gericht is op alcohol.

Ter ere van Dry January heb ik deze maand een lang weekend doorgebracht met het verkennen van enkele van de nieuwe alcoholvrije lounges en alcoholvrije pop-upfeesten in New York.

Mijn eerste stop was Club Curious, een winkelpand met drie kamers in de wijk Williamsburg in Brooklyn dat dienst doet als clubhuis voor Curious Elixirs, een merk van alcoholvrije producten gebottelde cocktails. Club Curious hield privé-evenementen, maar vanavond was het eerste publiek.

Ongeveer 40 gasten waren verzameld in de slecht verlichte ruimte, kauwend op zelfgemaakte focaccia. De bar bood acht mocktails geïnspireerd op klassieke dranken zoals ouderwets, pijnstillers en French 75s. Ik bestelde een “Nr. 8”, bedoeld om een ​​nette Amara na te bootsen, en ging naast een jonge vrouw zitten met een tweekleurige bob die door een exemplaar van “The Egyptian Book of the Dead” bladerde.

Een benoemde mentalist Jason Soeran voerde goocheltrucs uit, waaronder een waarin hij met succes de overleden huisdieren van twee toeschouwers een naam gaf. Daarna werden kaarsen aangestoken en ging merkeigenaar JW Wiseman, 42, het kleine podium op voor geïmproviseerde muziek samen met zijn vriend Eli Kim, 41.

Terwijl ze jamden, praatte ik met de 42-jarige Benjamin Ickies, een professionele accordeonist en wiskundige, die me onthaalde op verhalen over de “polyamoreuze gemeenschap van vuurdansers” van een vriend in Austin.

Op een gegeven moment stond ik op voor een drankje, maar ontdekte dat de barman zijn post had opgegeven om op het podium te zingen. Tegen 23.00 uur was de menigte geslonken tot een handvol, maar voordat ik wegging, vertelde meneer Wiseman me over een rondreizend drankvrij feest genaamd Derde plaats bar, plaats de volgende avond om butler café in Williamsburg.

Ik arriveerde om 18.30 uur op de derde plaats. Nadat ik een Spritz Spritz had besteld, een versie van een Aperol-spritz die smaakte naar een bittere Shirley Temple, praatte ik met Jeanette Hanna, 39, die andere leden van de super zwarte meisjesclubeen in New York gevestigde sociale steungroep.

Het bleek dat Jeanette en ik allebei in Wisconsin hadden gewoond, aan de Universiteit van Minnesota hadden gestudeerd en de valkuilen kenden als je je vrienden in de Upper Midwest vertelde dat je niet meer dronk. We wisselden nummers uit en maakten losse plannen om af te spreken in een andere sobere kroeg. Zoals met alle kroegen, nam ik het plan met een korreltje zout.

Evenementgastheer Sam Bail, 37, overdag een data-engineer, begroette de gasten gekleed in een leren minirok en een T-shirt met een metalen band. Terwijl ze zachte pretzels uitpakte en een tafel met cadeauzakjes rechtmaakte, klaagde ze hoe licht en opgewekt de zaak was.

“Het is te mooi, het is te goed verlicht”, zei mevrouw Bail, die zichzelf “een oude punk” noemde en eraan toevoegde dat ze op zoek was naar een meer “ondergedompeld” permanent verblijf. “Ik wil vreselijke badkamers.”

Ze zou geen fan zijn van mijn volgende stop, Sechey, een chique boetiek aan Hudson Street in West Village die niet-alcoholische sterke drank verkoopt. Ter ere van Dry January wordt een alcoholvrije pop-upbar genoemd Gebrek aan bewijs houdt daar deze maand feesten. De partij werd vorig jaar opgericht door reclameaccountmanager Elizabeth Gascione, 25, “voor degenen die een nacht, een maand of een leven lang niet drinken”, zei ze.

Zijn moeder overhandigde me een plastic fluit Prima Pavé Rosé Brut voordat ze naar de kelderlounge werd geleid, geïnspireerd door een De speakeasy van de jaren twintigy, gevuld met antiek, tafellampen met kwastjes en een vintage piano met een sierlijk glazen paneel.

De goedgeklede menigte jonge professionals bestelde lychee martini’s en andere op maat gemaakte mocktails, poseerde voor foto’s en danste af en toe op hits uit de late jaren 2000, zoals Lily Allen’s “Smile” en “Paper Planes” van MIA.

“Ik wou dat ik genoeg geld had om dit soort feesten bij mij thuis te geven”, zegt Mitchel Raudat, 28, een MBA-student die in Queens woont met de ouders van zijn vriendin.

Ik verliet Sechèy op tijd om nog een laatste telefoontje te plegen naar Kava Social, een alcoholvrije bar die in 2020 in Williamsburg werd geopend en gespecialiseerd is in Kava-wortelthee, gemaakt van een Pacific-plant South, die kalmerende eigenschappen zou hebben.

Licht, luchtig en open, met een kleurrijk geverfde vloer en veel zitplaatsen, leek het meer op een coworking-ruimte dan op een cocktailbar. Barman Gerry Lange, 35, zei dat ik een uur eerder een enorme rush had gemist, maar dat er rond 23.00 uur nog steeds enkele tientallen mensen van verschillende leeftijden bordspellen speelden, chatten en typen op draagbare computers.

Een vaste klant, Julian Foglietti, een 26-jarige fotograaf, huppelde van tafel naar tafel. Hij verhuisde acht maanden geleden van Ohio naar New York en komt meerdere keren per week naar Kava Social om vrienden te maken buiten een traditionele bar om. “Het werd echt de basis van mijn hele sociale leven in de stad”, zei hij.

Ik vroeg de barman om een ​​aanbeveling en kreeg een Passion Twist, een cocktail gemaakt met passievruchtenthee en Kratom, een ongereguleerd kruidensupplement vaak gebruikt als stemmingsbooster. Voor mij smaakte het drankje naar hoestsiroop van kersen, maar ik werd eraan herinnerd dat kratom, net als alcohol, een verworven smaak kan zijn. Ik volgde het op met een traditionele kom hete Kava, die ik net voor sluitingstijd opdronk.

Op zondagmiddag ging ik naar Hekate, een van de nieuwe rustige bars in de stad. Gelegen aan Avenue B in East Village, ziet het eruit als een theesalon van een tovenaar, met tinnen plafonds, antieke porseleinkasten en versleten hardhouten vloeren. Tot mijn verbazing en vreugde volgde Jeanette, de vrouw die ik op Third Place ontmoette, ons halfbakken plan om eruit te komen.

Toen we rond 16.00 uur aankwamen, zat de lange, smalle bar vol met een eclectische menigte. Twee grijsharige vrouwen zaten aan een tafel te kletsen bij de thee. We zaten naast een vrouw van in de dertig die zichzelf ‘nuchter nieuwsgierig’ noemde.

Ik bestelde een nep-sangria, Jeanette had een paarse mocktail genaamd “healer”, en we kregen allebei tarotleggingen van de 31-jarige Matthew Collura, die een bruine sjaal met pauwenprint en mascara droeg.

Toen meneer Collura tijdens het lezen de Divine Light-kaart omdraaide, hapte hij naar adem. “Elke keer dat deze kaart verschijnt, moet ik een sigaret gaan roken”, zei hij.

En ja hoor, hij rende de voordeur uit en nam verschillende trekjes van een vape voordat hij terugging naar de bar om verder te lezen. ‘Ik weet niet wat je doet,’ zei hij terwijl hij naar de kaarten wees, ‘maar wat het ook is, het is krachtig.’

Het postkantoor Droog voor januari? Nieuwe bars richten zich op de ‘nuchtere nieuwsgierigen’ verscheen als eerste op New York Times.